*امیر ماهان، ماه تابان زندگی ما*

94/08/10 سلام پسر نازم؛ اين روزا حسابي سرم به كارات گرمه و ازشون لذت مي برم. مجبورم هر بار كه به وبلاگت سر مي زنم چند تا چند تا پست بذارم كه از آپ كردنش عقب نمونم. همين كه ميدونم چند سال ديگه همشو مي خوني و من و تو از يادآوري همه اين لحظه ها لذت مي بريم كلي انگيزه بهم ميده و واسه نوشتن ذوق مي كنم. درست 4 روز مونده به تولدت داشتم ازت فيلم مي گرفتم. ياد گرفته بودي كه از تخت بياي پايين و من داشتم فيلمشو مي گرفتم كه يه دفعه تا اومدي پايين همونجا ايستادي و 4 قدم رفتي و خودتو به ميز رسوندي. اينقدر از هيجان و خوشحالي جيغ زدم كه تو فكر كردي كار اشتباهي كردي. نميدوني چقدر خوشحال شدم. با اينكه ماه پيش يه قدم رفته بود...